Ο καταποντισμός του εγωιστή Γιόχαν Φάτσερ, ένα κείμενο που ανεβαίνει σπάνια στο θέατρο, υπηρέτησε για τον Μπρεχτ μια άσκηση διάρρηξης των ορίων προς το αδύνατο, το ουτοπικό. Πρόκειται για ένα έργο που εξασφαλίζει τη θέση του στο πεδίο του σύγχρονου πειραματισμού για τη θεατρική εμπειρία σε κάθε της έκφανση, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει η Ελένη Βαροπούλου που υπογράφει τη μετάφραση. 

Ο σκηνοθέτης της παράστασης Σίμος Κακάλας πιστός στην ανήσυχη ιδιοσυγκρασία του, απαντά στην πρόκληση του μπρεχτικού κειμένου με μια παράσταση που αποδεικνύει ότι οι καινοτόμες ιδέες του Γερμανού δραματουργού παραμένουν αφετηρία προς γόνιμες αναζητήσεις, ενώ την πρωτότυπη μουσική της παράστασης υπογράφει ο Γιάννης Αγγελάκας στην πρώτη του συνεργασία με τον Σίμο Κακάλα και το Εθνικό Θέατρο.

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ έγραψε το έργο μεταξύ 1926 και 1931 αφήνοντάς το ημιτελές, αποσπασματικό, ανοιχτό.  Περιλαμβάνει σκηνές, σημειώσεις, χορικά, λυρικά κομμάτια και κείμενα φιλοσοφικού περιεχομένου. Είναι ένα «λατομείο» ιδεών και μορφών που προσφέρεται για διασκευές, πολιτικό στοχασμό και σκηνικούς πειραματισμούς.

Τέσσερις Γερμανοί στρατιώτες λιποτακτούν από το Δυτικό Μέτωπο του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου. Ανάμεσά τους, ο Γιόχαν Φάτσερ, πρόσωπο με ιδιαίτερα εγωιστική συμπεριφορά που δημιουργεί προβλήματα στο εσωτερικό της ομάδας. Οι λιποτάκτες κρύβονται στην πόλη Μιλχάιμ και καταποντίζονται καθώς ο ευρηματικός ατομικιστής Γιόχαν Φάτσερ, με την ανεύθυνη συμπεριφορά του, τινάζει την ομάδα, το μικρό «κολλεκτίφ», στον αέρα.