Το έργο παρουσιάζεται μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Παναγή Παγουλάτου και με τη διεθνώς καταξιωμένη υψίφωνο της ΕΛΣ Έλενα Κελεσίδη στον ρόλο της Γυναίκας.

Η μοναδική Έλενα Κελεσίδη καλείται να ζήσει τις τελευταίες στιγμές μιας σχέσης και ίσως μιας ζωής… «Elle», αυτή, μέσα από ένα μεγάλο τηλεφώνημα με διακοπές και παύσεις, ζει τον οδυνηρό επίλογο της ερωτικής σχέσης με τον αγαπημένο της, «son chéri». Ένας μονόλογος, μια «μουσική εξομολόγηση», σύμφωνα με τον συνθέτη, για τον προδομένο έρωτα και την απόλυτη μοναξιά πέρα από φύλο, ηλικία, εποχή.

Μετά από σαράντα χρόνια φιλίας με τον Ζαν Κοκτώ, ο Φρανσίς Πουλένκ συνέθεσε το 1958 τη μονόπρακτη αυτή «λυρική τραγωδία» πάνω στον ομώνυμο θεατρικό μονόλογο που έγραψε ο συγγραφέας το 1928. Κίνητρο και για τους δύο δημιουργούς υπήρξε το τέλος μιας επώδυνης ερωτικής σχέσης.

Αρχικά, ο εκδότης του είχε προτείνει στον Πουλένκ να συνθέσει τον μονόλογο για τη Μαρία Κάλλας, η οποία την εποχή εκείνη βρισκόταν στο απόγειο της δόξας της. Ωστόσο, ο συνθέτης επέλεξε να συνεργαστεί με τη Γαλλίδα υψίφωνο Ντενίζ Ντυβάλ, της οποίας τη θυελλώδη ερωτική ζωή γνώριζε και η οποία μόλις πρόσφατα είχε ερμηνεύσει την Μπλανς στην όπερά του Διάλογοι Καρμηλιτισσών, που είχε παρουσιαστεί με επιτυχία στη Σκάλα του Μιλάνου το 1957.

Η Ανθρώπινη φωνή έκανε πρεμιέρα στην Κωμική Όπερα του Παρισιού στις 6 Φεβρουαρίου 1959 με την Ντυβάλ να ερμηνεύει τον ρόλο της Γυναίκας, υπό τη διεύθυνση του Ζωρζ Πρετρ και με τον Ζαν Κοκτώ να υπογράφει τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά και τα κοστούμια της παράστασης.

Στη νέα παραγωγή που θα παρουσιαστεί στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, ο Παναγής Παγουλάτος ξαναδιαβάζει την Ανθρώπινη φωνή του Φρανσίς Πουλένκ με τα μάτια του 21ου αιώνα και προσεγγίζει σκηνοθετικά το έργο με έναν τελείως διαφορετικό και ανατρεπτικό τρόπο.

Στον ρόλο της Γυναίκας η Έλενα Κελεσίδη, μια περίφημη τραγουδίστρια και μια εξίσου συγκλονιστική ηθοποιός. Η διεθνώς καταξιωμένη υψίφωνος της ΕΛΣ έχει πρωταγωνιστήσει σε πολυάριθμες παραγωγές όπερας σε Βασιλική Όπερα Λονδίνου, Κρατική Όπερα Βιέννης, Μητροπολιτική Όπερα Νέας Υόρκης, Όπερα Βαστίλης (Παρίσι), Φεστιβάλ Μπρέγκεντς, Βερολίνο, Αμβούργο, Μόναχο, Άμστερνταμ, Ζυρίχη, Τόκυο κ.α. Έχει συνεργαστεί με κορυφαίους μαέστρους και σκηνοθέτες και έχει λάβει θετικότατες κριτικές από τα σημαντικότερα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια με επιρροές από την ιαπωνική κουλτούρα υπογράφει η Τότα Πρίτσα και τους φωτισμούς ο Χρήστος Τζιόγκας.

Στο πιάνο δύο διακεκριμένοι πιανίστες της ΕΛΣ, η Σοφία Ταμβακοπούλου και ο Φρίξος Μόρτζος.

Σκηνοθετικό σημείωμα

Η ανθρώπινη φωνή. Μια γυναίκα και ένα τηλέφωνο. Ένας διάλογος με μορφή μονόλογου, μια και ο θεατής δεν ακούει τον αόρατο συνομιλητή στην άλλη άκρη του σύρματος. Δυο εραστές που μέσω της τηλεφωνικής γραμμής επισημοποιούν το τέλος της σχέσης τους. Ένας προβληματισμός της δεκαετίας του ’50 σε σχέση με το αν τελικά η τεχνολογία των επικοινωνιών φέρνει κοντά ή απομακρύνει τους ανθρώπους. Ο ίδιος προβληματισμός ενισχύθηκε τη δεκαετία του ’90, όταν το κινητό τηλέφωνο επέτρεψε ακόμα μεγαλύτερη ελευθερία στο ψέμα. Σήμερα, η διείσδυση της εικόνας στην καθημερινή τηλεπικοινωνία επιτρέπει μια πιο ανθρώπινη και ειλικρινή «τηλεπροσέγγιση». Ας ξαναδιαβάσουμε την ιστορία του έργου εν έτει 2018. Μια γυναίκα και ένας άντρας. Μια πενταετής σχέση που τελειώνει. Αυτός, φεύγει. Αυτή, καταρρέει. Οι αναμνήσεις ξεχειλίζουν. Το ψέμα, διαβρωτικό, κάνει την εμφάνισή του. Όπως πάντα, σε αυτές τις περιπτώσεις. Ποτέ δεν λείπει, ποτέ δεν κρύβεται. Μέχρι πού μπορεί κανείς να φτάσει από έρωτα; Διαχρονικές καταστάσεις, διαχρονικοί προβληματισμοί… Και το τηλέφωνο;…