Εγκιβωτίζοντας τον οχταμελή θίασό του σε ένα αρχιτεκτονικής υφής σκηνικό απαράμιλλης αισθητικής, ο Βαρλικόφσκι ξετυλίγει μια ιδιοσυγκρασιακή ελεγεία για τον έρωτα, βάζοντας σεκάνς από την Ψυχώ του Alfred Hitchcock και από το Θεώρημα του Pier Paolo Pasolini να διασταυρώνονται με τα ριφ της ηλεκτρικής κιθάρας και τις πυρφόρες ερμηνείες ενός εξαιρετικού θιάσου, με επικεφαλής την Ιπέρ.
Η εικονοκλαστική παράσταση Φαίδρες βασίζεται σε ένα περίτεχνο μωσαϊκό κειμένων, με αναφορές εξίσου στους αρχαίους ελληνικούς μύθους όσο και την ποπ κουλτούρα, τη φιλοσοφία και τη σύγχρονη πολιτική. Αποσπάσματα από τις τραγωδίες Ιππόλυτος του Ευριπίδη και Φαίδρα του Σενέκα διασταυρώνονται με τρία σύγχρονα έργα: το Φαίδρας έρως της εμβληματικής Βρετανίδας αυτόχειρας δραματουργού των ‘90ς, Σάρα Κέην, το μυθιστόρημα Ελίζαμπεθ Κοστέλο του Νοτιοαφρικανού νομπελίστα Τζ. Μ. Κουτσί και τα κείμενα του Καναδο-Λιβανέζου Ουασντί Μουαουάντ.
