Ο Γιώργος Μεσσάλας υπήρξε βοηθός και προσωπικός φίλος μεγάλων θεατρανθρώπων του Αλέξη Μινωτή και του Αλέξη Σολωμού. Το 1973 ίδρυσε το «Μοντέρνο Θέατρο» και σκηνοθέτησε τη σάτιρα του Α. Ουέσκερ «Τα πατατάκια», για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ενώ το 1974 σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στο έργο «Νύχτα δολοφόνων». Ερμήνευσε κλασικό ρεπερτόριο, ενώ σκηνοθέτησε πάμπολλες παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, στον Λυκαβηττό, στο Ελεύθερο Θέατρο, και πραγματοποίησε περιοδείες σε πολλές χώρες του εξωτερικού αλλά και σε όλη τη χώρα. Από το 1992 έως το 2012 στεγάστηκε επαγγελματικά στο θέατρο «Αλκυονίδα.Συνεχιστής μιας παράδοσης που στα σημερινά χρόνια είναι πολύτιμη για κάθε καλλιτέχνη και σκεπτόμενο άνθρωπο.

Σκηνοθετικό Σημείωμα
Οι ταινίες που σκηνοθετώ έχουν κινηματογραφικά και καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά. Τα θέματα τα βρίσκω ή με βρίσκουν. Η αναζήτηση του ωραίου, του αισθητικά και εννοιολογικά ενδιαφέροντος, που μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε, κρυμμένο, Βασιλική Κάππα Χρήστος Ν. Καρακάσης μου δίνει το έναυσμα, να κινηθώ δημιουργικά. Υπάρχουν θέματα που με απασχολούν διαρκώς και την κατάλληλη στιγμή βγαίνουν προς τα έξω. Τα κοντινά πλάνα και τα μακρινά εξυπηρετούν το σενάριο που είχα πάντα στο μυαλό μου. Μία ανθρωποκεντρική προσέγγιση σε φυσικούς χώρους ,με την σκέψη να απελευθερωθεί η έννοια κινηματογράφηση . Στα γυρίσματα η κάμερα έγραφε ελεύθερα, και μέσα από πολλές ώρες έβγαιναν τα καλύτερα μικρά μας διαμάντια. Ο Γιώργος Μεσσάλας ήταν και είναι πάντα έτοιμος και πρόθυμος. Η ειλικρίνεια που είχε στα γυρίσματα έχει αποτυπωθεί στην ταινία. Με την ταινία απευθύνομαι σε όλον τον κόσμο που θέλει να ταξιδέψει. Να μπει μαζί μας σε ένα καράβι σκέψεων, συναισθημάτων, ιδεών. Η πιο ελεύθερη φόρμα δημιουργεί συνδετικές σχέσεις με τη μορφή, δίχως η αφήγηση να είναι καταγραφή ή περιγραφή αλλά καταλύτης και δημιουργική αναπαράσταση. Είμαστε παρόντες, δίχως να παραβιάζουμε τον χώρο της αναγκαίας ζωτικής απόστασης.